W zwalczaniu nieuczciwej konkurencji na gruncie prawa polskiego miała pomóc dostosowana do norm i standardów europejskich Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Od wejścia w życie wspomnianej regulacji minęło już ponad 10 lat, jednak wciąż do końca nie wiadomo czym jest nieuczciwa konkurencja, i jak z nią ma sobie radzić przedsiębiorca? Rozpoznać zakazane praktyki i zdobyć na nie dowody może pomóc prywatny detektyw.
Podstawowym aktem prawnym regulującym zagadnienia z zakresu nieuczciwej konkurencji jest Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Nieuczciwa konkurencja została zdefiniowana w art. 3 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża ono lub narusza interes innego przedsiębiorcy czy też klienta. Natomiast przedsiębiorcą, w rozumieniu Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jest każda osoba fizyczna, prawna- spółka, jednostka organizacyjna, nieposiadająca osobowości prawnej, która prowadząc, chociażby w sposób uboczny działalność zarobkową lub zawodową, uczestniczy w działalności gospodarczej, czyli tak naprawdę każdy z nas.
Zatem czyny nieuczciwej konkurencji mogą zostać popełnione w każdej sferze prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże większość przedsiębiorców kojarzy je jedynie z podszywaniem się pod inny podmiot gospodarczy, czy też poprzez produkcję lub sprzedaż podróbek markowych towarów albo stosowanie podobnej nazwy w oznaczeniu przedsiębiorstw. Nie można ich jednak tak ograniczać.
Za działania, które mieszczą się w katalogu czynów nieuczciwej konkurencję uważa się w szczególności:
• wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, w tym: nazwy firmy (art. 5, 6 i 7 ustawy);
• fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego bądź wprowadzające w błąd oznaczenie towarów albo usług (art. 8, 9 i 10 ustawy);
• naśladownictwo produktów, jeżeli może wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu (art. 10 i 13 ustawy);
• naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa (art. 11 ustawy);
• nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy (art. 12 ustawy);
• pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie produktu, towaru itp. (art. 14 ustawy);
• utrudnianie dostępu do rynku (art. 15 ustawy);
• przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną (art. 15a ustawy);
• nieuczciwa lub zakazana reklama (art. 16 ustawy);
• organizowanie systemu sprzedaży lawinowej i prowadzenie sprzedaży premiowanej (art. 17a i 17c ustawy)
• prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym
Przedsiębiorca dochodzący ochrony swoich praw przed Sądem na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest zobowiązany wykazać:
• sprzeczność zachowania określonego podmiotu (tzn. przedsiębiorcy w rozumieniu artykułu 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji ) z prawem lub dobrymi obyczajami;
• powstanie stanu zagrożenia lub naruszenia interesu innego przedsiębiorcy lub klienta;
• związek pomiędzy powstałym stanem zagrożenia a godnym ochrony interesem powoda.
W zdobyciu materiałów, które posłużą w procesie niezbędna może okazać się pomoc specjalistów - prywatnych detektywów, którzy zgromadzą dowody na popełnianie czynów zakazanej konkurencji.
Ustawa zawiera szeroki katalog roszczeń pozostających w związku z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji. Poszkodowany przedsiębiorca może wystąpić do Sądu, domagając się w szczególności:
• zaniechania niedozwolonych działań;
• usunięcia skutków niedozwolonych działań;
• złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
• naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych;
• wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści na zasadach ogólnych;
• zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny.